Wanneer gevoel bij je begrip komt...

Weer een paar dagen uitgeschakeld, als een zombie beweeg je jezelf door de dag...

De laatste dag traumatherapie en ik vermijd nu niet de mogelijkheid om te zeggen wat ik weet en vind. Het moment nadert en ik krijg al een ongemakkelijk gevoel in mijn buik. Waarom dan? Dit heeft toch geen nut meer, dit is geweest en ik zit hier wel al een jaar lang in dit programma, maar met mij valt het best mee... Het is allemaal niet zo erg.

Totdat ik mijn mond opendoe en weergeef wat was, de situatie en interactie schetst hoe ik een en ander heb beschouwt en wat het met mij heeft gedaan. Mijn stem hapert met een brok in mijn keel, maar het komt wel. Mijn schouders verstrakken en mijn kaken voelen stijf op elkaar. Met mijn handen houd ik eerst mijn buik vast en later wrijf ik over mijn wangen.

Mijn therapeut was onder de indruk. Wat is er nu gebeurd vraag ik me later af. Eerst thuis slapen, ik ben doodmoe.

De volgende dag begint met hoofdpijn en mijn hele lijf protesteert. Nee niet weer, dagen dat ik niks kan beginnen. Ik was toch weer goed bezig? Hersteld op het werk en nu kan ik weer niet gewoon 'normaal' meedoen. Het voelt als terug naar af.

Maar er is wel wat veranderd. Voor het eerst voel ik dat ik inderdaad terecht zit in de Traumagroep. Dat mijn klachten niet een gewone migraine is of een prikkelbare darm, het zijn echt PTSS-klachten. Klachten waar ik zo bekend mee ben en al wel enigszins verminderd zijn, maar die dus bij zo'n confrontatie wel weer de kop op steken.

Het gat tussen mijn begrip van wat ik geleerd heb over de context van trauma over generaties, de levenslessen missen over gevoelens en dat dat noodzakelijk is om je veilig te voelen in je eigen lijf, emotionele verwaarlozing en mijn gevoel over mijn eigen situatie wordt kleiner.

Integratie van ratio met je gevoel... hoever nog? Het is uitputtend. Ik hoop niet ver meer, zodat energie vrijkomt voor meer positieve dingen.

Mocht je het proces herkennen laat dan je tips of vragen weten als reactie onder deze post of stuur me een reactie naar hester@doufan-doufan.com